Nadpobudliwość

Zespół nadpobudliwości ruchowej z deficytem uwagi (ADHD) jest najczęstszym zaburzeniem neurobehawioralnym w dzieciństwie i zwykle powoduje problemy w funkcjonowaniu takie jak trudności w relacjach interpersonalnych, trudności
w nauce i inne. I choć można powiedzieć, że każde dziecko jest pełne energii
i zniecierpliwienia, to u dziecka z ADHD te cechy są nasilone, utrudniają codzienne wykonywanie obowiązków, a także są nieadekwatne do wieku rozwojowego. Dzieciom tym często towarzyszy niska samoocena, a także zachowania agresywne, które zaniedbane mogą doprowadzić do opozycyjno-buntowniczych zaburzeń zachowania. ADHD jest najczęściej rozpoznawane u dzieci mających trwale występujące objawy, które rozpoczęły się przed
7 rokiem życia. Jednak u większości tych dzieci nie można określić „początku” wystąpienia objawów, a rodzice zgłaszają się po pomoc, gdy ruchliwość i impulsywność dziecka utrudniają lub uniemożliwiają naukę w szkole. Dzieci te wykazują trudności w działaniach celowych, planowaniu działań oraz selekcjonowaniu bodźców.

Aby stwierdzić u dziecka zespół nadpobudliwości psychoruchowej, należy pamiętać, że charakteryzują go: nadmierna ruchliwość, nadmierna impulsywność, znaczne problemy
z koncentracją uwagi.

Istota tych objawów wiąże się z ich współwystępowaniem, co w medycznym rozumieniu czyni z nich zespół objawów. Wiele dzieci ma problemy z nadmiarem energii, jednak o zespole nadpobudliwości mówimy tylko wtedy, gdy objawy te są niewspółmierne do wieku i poziomu rozwoju dziecka, a także gdy stają się źródłem niepowodzeń, zaburzają funkcjonowanie, niekorzystnie wpływają na naukę i rozwój dziecka.

Diagnoza

Diagnoza zespołu nadpobudliwości ruchowej z deficytem uwagi jest realizowana przez psychologa, pedagoga i lekarza specjalistę (neurologa lub psychiatrę dziecięcego).

Terapia

W tutejszej poradni jest prowadzona terapia psychologiczna dla dzieci z ADHD w formie terapii indywidualnej.