Diagnoza psychologiczna
to zasadniczy element pracy psychologa.
Diagnoza psychologiczna to proces, dzięki któremu możemy poznać przyczyny trudności w uczeniu się lub zachowaniu naszego dziecka. Potocznie często nazywa się ją badaniem, nie ma jednak ona nic wspólnego z wizytą u lekarza. W czasie spotkania z psychologiem dziecko lub nastolatek wykonuje szereg zadań, których celem jest określenie potencjałów i deficytów. Psycholodzy w swojej pracy stosują wystandaryzowane testy psychologiczne, dzięki temu możliwe jest porównanie wyników uzyskanych przez badanego z normami wiekowymi, lub porównanie ich z wynikami uzyskanymi w innych placówkach, albo z wynikami badań z lat ubiegłych.
Badanie psychologiczne ma na celu poznanie dziecka, jego możliwości rozwoju, zachowań, specyfiki trudności w funkcjonowaniu szkolnym, w relacjach rodzinnych, czy rówieśniczych.
Każdy zgłaszany problem traktowany jest indywidualnie, a podejście do dziecka jest wieloaspektowe. Oznacza to, że w procesie diagnostycznym wykorzystywane są różnorodne metody oraz techniki, (m.in. wywiad psychologiczny, obserwacja, wybrane kwestionariusze i testy), a dla kompleksowej oceny funkcjonowania ucznia zaangażowani są specjaliści kilku dziedzin m. in.: psycholog, pedagog, logopeda, a w razie potrzeby lekarz psychiatra, okulista, neurolog czy laryngolog.
Uzyskane w procesie diagnozy informacje stanowią podstawę do udzielania porad dla rodziców/nauczycieli na użytek wspierania indywidualnego rozwoju dziecka. W przypadku stwierdzenia różnych zaburzeń w rozwoju istnieje możliwość wczesnego wspomagania i stymulowania np.: opóźnionego rozwoju mowy, sprawności manualnej, deficytów uwagi, rozwoju ruchowego. Podejmowane są także decyzje o ewentualnym odroczeniu spełniania obowiązku szkolnego w przypadku stwierdzenia u dziecka braku gotowości szkolnej.
Przedmiotem diagnozy psychologicznej mogą być również specyficzne trudności w nauce czytania, pisania i liczenia, a także uogólnione trudności szkolne.
W poradni dokonuje się również oceny funkcjonowania społeczno-emocjonalnego dziecka oraz wstępnej oceny zaburzeń rozwoju społecznego. Dzieci, u których obserwuje się nieprawidłowości w relacjach społecznych, komunikowaniu się, rozwoju zabawy, zaburzenia zachowania, a także zachowania agresywne lub autoagresywne są najczęściej kierowane na pogłębioną diagnozę do Poradni Autyzmu.
Na diagnozę psychologiczno-pedagogiczną należy przeznaczyć ok. 3 godzin. Dlatego też klienci umawiani są na konkretny dzień i godzinę. W bardzo wyjątkowych sytuacjach (choroba somatyczna, która uniemożliwia przyjazd do poradni) możliwe jest przeprowadzenie badania w domu dziecka.
Jak przebiega spotkanie?
Po wejściu do poradni zgłaszamy się w sekretariacie. Następnie osoby diagnozujące zaproszą rodzica/opiekuna wraz z dzieckiem do gabinetu. Pierwsze 20-30 minut to czas przeznaczony na rozmowę. Będzie ona dotyczyła zgłaszanego problemu, sytuacji opiekuńczo-wychowawczej, rozwoju dziecka, itp. Kolejna część spotkania to właśnie badanie psychologiczne, a dziecko pozostaje w gabinecie bez opiekuna. Po skończonej diagnozie psycholog ponownie zaprasza opiekuna i omawia wyniki badań. Określają przyczyny zgłaszanych trudności, możliwe formy pomocy. Jest to czas, w którym opiekun może zadać pytanie, poprosić o wyjaśnienie niezrozumiałych kwestii. Jeżeli potrzebne jest wydanie odpowiedniego dokumentu (informacja, opinia, orzeczenie) konieczne będzie wypełnienie stosownego wniosku. Dla pracy diagnostycznej bardzo istotna jest Opinia nauczycieli uczących o osiągnięciach i problemach dydaktyczno-wychowawczych dziecka, o którą rodzic może poprosić wychowawcę (i przynieść na spotkanie).